Hoe ik het heb gevonden
Ik was niet op zoek naar unificatie en waarschijnlijk juist daarom heb ik het gevonden. Want unificatie in de wetenschap, of de Theorie van Alles is het meest zwaar beladen onderwerp op aarde. Terwijl unificatie echt dom eenvoudig blijkt.
Het was in de jaren negentig dat ik op school zat en het behoorlijk goed met mij ging. Ik ontdekte hoe ik zelf tot ontplooiing kon komen, gewoon door echt plezier te hebben. Dit leerde mij dat het ervaren van de werkelijkheid meer echt was dan de feiten die ik in school leerde. Ik ontdekte dat remmingen binnen in mij, dat pijn uit het verleden, dingen die mij weerhielden om waarlijk mijzelf te zijn, eigenlijk dingen zijn die vóór mij liggen. Een geometrische puzzel, waar als ik tot rust kom, de dingen waarin ik vast zit, voor mij te komen liggen en ik ze kan oplossen en dan ervaar hoe ik werkelijk openbreek en mijn bewustzijn groter wordt zonder de pijn waarin ik vast zat. Ik werd sterk en kreeg groot zelfvertrouwen totdat iets heel schokkends gebeurde en ik totaal crashte. Ik zag hoe heel de wereld een soort van plafon bereikte, allerlei dingen kwamen samen. Het was altijd een wederopbouwing geweest sinds de tweede wereldoorlog, maar dat was nu vijftig jaar geleden. Het was een periode van het opbouwen van de economie en welvaart, maar iedereen had nu een koelkast en tv. Het was een periode van zoeken geweest, en je daarin totaal onschuldig en vrij in voelen. Maar het voelde of opeens die tijd was afgelopen en het tijd was om werkelijk te worden.
Echter niemand stond op, niemand durfde. Iedereen keek elkaar aan en deed of zij zelf niet verantwoordelijk waren, in plaats daarvan namen opeens de goedkope mensen het over, die het niks kon schelen. Opeens was de weg kwijt, de weg werd niet gecontinueerd. Geld macht en sex namen het over, het economisch systeem nam het over. Waar het eerst iedereen samen was op weg naar betere wereld, werd het opeens een tegenovergestelde richting met iedereen voor zichzelf. Ik zag dit gebeuren, juist rond tijd dat het zo geweldig met mij ging en het was een grote shock om te zien hoe heel de wereld opeens dom werd. Wat mij precies raakte weet ik niet meer, maar ik crashte en ging van school af en raakte mijn positie in samenleving kwijt, ik was echt kapot. En velen goede mensen die dit zagen gebeuren, hebben een hartaanval of hersenbloeding gekregen, mensen die nog sterker op het goede vertrouwden en minder flexibel waren als ik.
Ik kon het niet aanvaarden, er moest toch iets echts zijn, ik had zoveel lol gehad en dan opeens wordt de hele wereld nep. Dus op een nacht liet ik het begaan en ging eens kijken of er iets echts is. Ik liet alle verwachtingen los en beklom mijn wezen. Ik had die ervaring eerder gehad, dat je weet wanneer iets echt is, het is een erkenning die je van binnen voelt, die kracht geeft, die van binnenuit beweegt en geen twijfel laat. Ik kreeg die erkenning weer, die nacht, alleen nu ging het om het geheel der dingen. Alles loste op, al het mogelijk denkbare om mij heen loste erin op en strekte zich volledig uit tot in de oneindigheid. De buitenwereld werd gelijk aan mijn eigen bewustzijn, alles werd verklaard met oorzaak en effect.
De volgende nacht ging ik weer kijken en was in staat om er woorden aan te binden, ik kwam met : ‘Dat iets, iets is in het niets‘ . Alles wat IS, gehoorzaamt het NIETS. Alles kun je verklaren doordat het iets in verschil staat met het niets. Het is direct en omvat alles en laat niks erbuiten. Alle materie om ons heen, staat in verschil en gehoorzaamt het lege niets. Maanden later realiseerde ik mij dat dit ook op die natuurkunde wetten moet passen van school. En ja hoor, één voor één pasten al die dure wetenschappelijke ondervindingen perfect in mijn zinnetje. En daarbij kwam dus ook opeens al het gewicht wat mensen aan de waarheid verbinden, alsof het superspeciaal is. Waar ik eerst gewoon op mijzelf ging kijken en deze waarheid vond, kwam daar nu dus het wereldwijde gewicht van unificatie in de natuurkunde bij. De een na andere wetenschappelijke vraagstuk loste erin op en in gedachten had ik al stapels Nobelprijzen. Heel erg spannend.
Het is echter zo eenvoudig, en staat zo ver af van de verwachtingen van unificatie, moet echt grootste anti climax ooit zijn, hoe het meest zwaar beladen verwachte vraagstuk, het meest eenvoudige blijkt te zijn. Dat ik ogenschijnlijk grote moeite heb om unificatie de wereld in te krijgen. Daarom dus nu deze website en youtube clips, wat ik maar kan doen om het uit te leggen, en mensen het zelf kunnen controleren of universum echt zo eenvoudig is. Mij gaat het niet om unificatie, gaat mij erom om de wereld weer op het juiste pad te krijgen en mijzelf daarin ook.